Konie

Ból i cierpienie to pojęcia abstrakcyjne. Nie da się ich zmierzyć, zważyć ani odtworzyć. Każdy cierpi i przeżywa ból w inny, niepowtarzalny sposób. Jednak gdyby ktoś zechciał zobrazować pojęcie bólu i cierpienia, wystarczyłoby namalować jego– bezimiennego konia, który stoi w skupie i czeka na transport do rzeźni. Nawet nie ma kantara, tylko sznurek. Zdjęcia mówią same za siebie. Pracował całe życie w lesie. Jeszcze parę dni temu ściągał drzewo w lesie- świadczą o tym wysokie podkowy na jego nogach. Nie jest stary, jest tak potwornie zniszczony. Sterczące żebra, widocznie otarcia na skórze, wytarta grzywa, do tego wypadnięte puzdro, które powoduje […]

Gdyby życie Miarki było bajką to nigdy by do nas nie trafiła. W bajkach przecież, śliczne małe kucyki mają kochających właścicieli, którzy dbają o swoich podopiecznych w zdrowiu i chorobie. Nie są właścicielami, a przyjaciółmi i kochającymi opiekunami. Nie trzymają też pięknych koników, tylko w celach zarobkowych. Kucyki nie pracują, tylko przez większość czasu brykają po pastwiskach i mają różne przygody. Niestety życie Miarki nie było bajką. Tylko jedno się zgadzało, była pięknym kucykiem. Kiedyś musiała wyglądać jak księżniczka. Jej stan zdrowia wskazuje, że nie była traktowana po królewsku. W bajce, do Miarki , w odpowiednim czasie zostałby wezwany lekarz, […]

Kiedy ją ujrzeliśmy, łzy same napływały do oczu. Mała, chuda i przerażona. Jej oczy pełne smutku i przeszywającego bólu, zdawały się wyrażać myśli. „…Patrzysz na mnie, czego chcesz? Co mi chcesz zrobić. Nie chciej nic, idź sobie. Mnie tutaj nie ma, to tylko ciemna plama na ścianie. Tutaj nie ma żadnego konia, nie ma nikogo. Jestem plamą na ścianie… niczym więcej…” Nieme błaganie o spokój. O nic więcej. Jakby przeczuwała, że każde pojawienie się człowieka, może oznaczać dla niej podróż w jedną stronę. Kuliła się, jakby miała nadzieję, że zniknie w tym ciemnym pomieszczeniu, że nikt jej nie dotknie, nikt […]

Najpierw był oskarżony. O co ? O brak siły do dalszej ciężkiej pracy. O brak zdrowia. O bycie darmozjadem. Wyrok został wydany bez posiedzenia sądu, bez obrońcy… Wyrok wydał „kochający” właściciel. Koń oddał dwadzieścia lat swojego życia na harówkę. Pracował ciężko, widać to po nim. Organizm odmówił dalszej pracy. Okazało się wtedy, że nie ma dla niego miejsca. Nikt nie będzie trzymał darmozjada. Koń w gospodarstwie, jest tylko po to, by zarabiać na swoje utrzymanie. Jeśli nie daje rady, należy się go pozbyć, sprzedać do rzeźni. Nie ma tam miejsca na sentymenty, tęsknotę, czy ludzki odruch ofiarowania mu godnej emerytury […]